Naaktfoto’s gehackt en daarmee gechanteerd: het overkwam de 14-jarige Alex
Alex (20) heeft in de zomer van 2015 iemand ontmoet. De twee voelden een klik en bleven elkaar toen ze weer thuis waren, berichtjes sturen. Uiteindelijk werden er ook persoonlijke foto’s gestuurd. Niet veel later kreeg Alex een berichtje van een onbekend nummer. Zijn foto’s waren gehackt en als Alex niet zou betalen, zouden ze op het internet geplaatst worden. Ook het meisje kreeg die berichten.
“Ik was net veertien.”
Hoe kwam je erachter dat je foto’s waren gehackt?
“Het begon in de eerste instantie met een meisje. Ik had haar leren kennen op vakantie. Uiteindelijk ga je naar huis, dan app je wat met elkaar. Ze woonde in Groningen en ik in regio Rotterdam. Uiteindelijk gingen we seksuele foto’s en berichten sturen. Ik kwam er heel plotseling achter dat een anoniem nummer mij had geappt en had geprobeerd om mij te bellen. Die stuurde de foto’s terug die ik naar haar had gestuurd, maar ook de foto´s die ik nooit heb gestuurd. Ik schrok me rot, ik had er totaal niet over nagedacht.”
“Ik dacht in de eerste instantie dat zij ze had doorgestuurd, totdat ik foto´s zag die ik nooit had verstuurd.”
Wat was je reactie toen je de berichten zag?
“In de eerste instantie schrok ik ervan, maar ik dacht ergens in mijn achterhoofd ook dat het misschien een slechte grap van iemand was, tot ik foto´s kreeg die ik op mijn eigen telefoon had staan en nooit had gestuurd. In de eerste instantie was het schrikken, was dit wel echt. Ik dacht eerst dat het een grap was, misschien via haar of dat mijn vrienden mijn telefoon zouden pakken. Dat soort dingen gebeurden vaak in die tijd, op de middelbare school.”
Wat stond er in de berichten?
“Sommige foto’s waren al een paar maanden oud, maar er waren ook nieuwere foto’s gestuurd.
In de berichten stond dat ze het zouden publiceren als ik niet zou betalen. Het waren ook veel dingen om mij te irriteren en angst te zaaien, zoals, ‘zo, deze foto zou leuk op internet staan, hier zouden mensen wel van genieten.’ Het eerste berichtje was een sms. Het was heel vreemd, het was eerst een los berichtje waar alleen hoi in stond. Toen werd gelijk een foto gestuurd. Daarna iets in de richting van ‘deze foto’s zijn leuk, hoe zouden ze op internet staan?’ Daarna redelijk snel: ‘als je niet wil dat ze op internet komen, moet je gaan betalen.’ Ze begonnen redelijk laag, maar toen hadden ze nog maar één foto gestuurd. Het was toen zo’n tweehonderd euro. Dat liep uiteindelijk op naar twee tot drieduizend. Toen was het nog een foto die ik zelf had gestuurd, dus ik dacht er toen nog niet heel erg over na, maar de tweede of derde foto was een foto die ik nooit zelf had gestuurd. Toen realiseerde ik het me de ernst van de situatie wel.”
Hebben jullie de geldsom betaald?
Ik heb er uiteindelijk niet op gehandeld. Dit was mede doordat ze maar niet handelden en niets verstuurden naar mensen die ik ken, waardoor ik het idee had dat ze er niet echt serieus mee bezig waren. Toch voelde ik me wel bedreigd en was het risico er zeker. Ik denk dat ik eens in de drie dagen een berichtje kreeg. Mijn vriendin ook. Zij was ook bang, maar we hadden besloten om alles samen te beslissen. We dachten ook dat zij misschien geen risico zouden nemen, mede omdat het kinderporno was en dat allemaal bedreigender zou zijn, maar ook omdat ze in de twee maanden dat ze me berichten stuurden helemaal niets naar mijn omgeving hebben gestuurd. Daarbij dachten we ook dat het heel snel van het internet gehaald zou worden als het ergens werd gepubliceerd, omdat het kinderporno was.
Ben je naar de politie gegaan?
“We hadden samen besloten dit te regelen. Als zij naar de politie was gegaan, was ik ook gegaan. Ik had geen aangifte gedaan omdat mijn ouders er niet van wisten. Ik was zo jong en mijn ouders hadden dan alles geweten. Ik durfde het verder zelf ook niet, omdat ik bang was dat aangifte doen een averechts effect zou hebben, dat zij wel ineens echt de foto’s gaan verspreiden omdat ze zich bedreigd voelden. Ze worden daardoor in de hoek gedreven en maken daardoor misschien minder reële keuzes en dan maakt het voor hun ook geen zak meer uit. Ik was bang dat het dan juist meer schade zou aanrichten. Ik denk dat ze het dan op internet zouden plaatsen omdat het toch lastiger is om iemand te traceren vanuit het internet dan het is via een directe lijn van communicatie zoals een sms’je.”
Wat doet het met zo’n jonge jongen, als hij zulke berichten krijgt?
“Je wordt heel snel zelfstandig en schuw van zo’n situatie, zeker tegenover anderen en tegenover relaties en seksuele dingen. Ik denk dat je je echt afsluit van anderen, dat deed het wel met mij. Dat wordt het lastig om dat weer te openen.”
“Het was wel eng. Je weet niet hoeveel ze hebben. Op zo’n moment ga je er maar vanuit dat ze alles hebben, maar daar wil ik nu eigenlijk niet meer over nadenken. Ik ga er maar gewoon vanuit dat ze alles hebben. Als ik er vanuit ga dat ze alles hebben, zijn er geen verassingen meer. Dat kan je denk ik het beste in zo’n situatie doen, dan kan het alleen maar meevallen.”
“In zijn geheel verandert het, denk ik, de persoon wel.”
Wat is er, denk je, met de foto’s gebeurd?
Ik denk dat de foto’s uiteindelijk zijn verwijderd. Ze hebben er niets uit kunnen halen. Tot de dag van vandaag ben ik ze nooit tegengekomen op het internet, en het is toch aardig wat jaren geleden. Zo lang ik niets tegenkom ga ik er vanuit dat het verwijderd is.
Is je visie op naaktfoto’s veranderd sinds deze ervaring?
“Ik heb aan naaktfoto’s geen lol meer. De meesten vinden het nog wel lollig, ik zie er de lol niet meer van. Kijk, het is een risico die je altijd neemt. Je neemt dat risico en je weet dat er consequenties aan kunnen zitten, maar normaal gesproken zou dit gewoon moeten kunnen. Als jij je wilt openstellen tegenover iemand anders en die persoon wil dat ook, dat zou het gewoon moeten kunnen, maar helaas kunnen mensen met de hedendaagse technologie gewoon te makkelijk in andermans technologie komen. Je kan eigenlijk het beste gewoon naar iemand toegaan en daar lekker naakt gaan rondlopen, dat is op dat gebied een slimmer plan. Daar ben je in ieder geval samen en hou je het samen. Dan is het altijd nog verstandig om alles met een camera af te plakken of om te draaien, want daar kunnen ze ook nog inkomen. Hoe snel heb je er erg in dat je je telefoon nog naast je hebt liggen en dat het bijvoorbeeld op je gericht is. Als je jezelf echt wil filmen of fotograferen, kan je dat het beste doen met een ouderwetse camera of met polaroidfoto’s.”
“Het zou moeten kunnen, maar het kan eigenlijk niet. Als iemand het echt wil vinden of zien, kan het altijd. Ze komen er dan echt wel aan.”
Als je nu deze ervaring weer zou hebben, zou je dan nu wel naar de politie gaan?
“Ik weet niet of ik er nu mee naar de politie zou gaan. Dat zou nu echt afhangen van de situatie en van hoe bedreigd ik me op dat moment voel. Ik denk ook dat ze het nu nog minder snel online zouden zetten, juist omdat het dreigen met het online zetten schadelijker is voor kinderen. Ik zou er nu nog steeds niet vrolijk van worden, maar het is wel minder erg als volwassene dus minder om mee te chanteren.”
Origineel gepubliceerd in 2022.
