Ies zat 50 jaar in de kast, nu is hij eindelijk bevrijd.
In het voortentje van zijn caravan op een camping in de buurt van Eindhoven, zit Ies van den Hoek. Hij komt uit een streng gelovig gezin. Dat maakte het voor Ies ook zo moeilijk om uit de kast te komen. Pas na drieënveertig jaar huwelijk, op zijn vijfenzestigste, kwam Ies uit de kast.
Ies van den Heuvel stapte op zijn vijfenzestigste op de fiets. Tijdens het fietsen, kreeg Ies een hartaanval. Hij dacht dat het leven over was, en misschien nog erger, hij hoopte het ook nog. Hij zou dan verlost worden van het geheim dat hij al sinds zijn puberteit met zich meedroeg. Ies valt op mannen.
De camping is klein, enkel een grasveldje omringt door campers en caravans. Vanaf het picknicktafeltje in het midden, kijk je uit op het weiland. Niemand is aanwezig, iedereen is op stap. De andere gasten zijn, net als Ies, senioren. Ies is open over zijn geaardheid , maar enkel als het relevant is voor het gesprek.
‘Alle jongens ontdekken op een gegeven moment dat hun lichaam gaat reageren op seksuele prikkels. Je bent 13, 14, 15, het jongetje wordt een man, er gaat vanalles groeien,’ vertelt Ies over zijn puberteit, ‘Er gebeurt gewoon van alles met je. Het meest normale is dat jongens dan over meisjes gaan dromen, en dat deed ik niet, ik droomde over jongens. Dat vond ik vreselijk gek, vreselijk raar. Je hoort van klasgenootjes dat je ze meisjes aantrekkelijk vonden, dat had ik niet.’
Ies is streng gelovig opgevoed en was in zijn tienertijd ook zeker overtuigd. Hij deed wat elke streng gelovige man moest doen: hij kreeg een vriendinnetje en toen hij 24 jaar oud was, zijn ze getrouwd. ‘Zo’n huwelijk verloopt een heel eind vanuit vriendschap en verantwoordelijkheid,’ zegt Ies. Echt gelukkig was hij niet. ‘Ik vond het leven een zes minnetje,’ legt Ies uit, ‘Ik had tijdens mijn huwelijks zoiets van: “Dit is het blijkbaar, meer is het niet.” Er was wel een vorm van zorgen voor elkaar, verantwoordelijk zijn voor elkaar en samen dingen doen. Een beetje als broer en zus leven. Het was niet verkeerd, maar er miste iets.’ De dromen over mannen gingen ondertussen ook door.
‘We zijn 43 jaar getrouwd geweest. Dat is onvoorstelbaar,’ zegt Ies met een lach, ‘Dat is een heel leven! We zouden nu 51 jaar getrouwd zijn geweest. Op mijn leeftijd viert de een na de ander hun 50-jarig huwelijk. Soms denk ik wel: als we nog bij elkaar waren, hadden we dat ook gehad.’
‘Ik heb de laatste jaren vooral medelijden gehad met mijn vrouw. Je zou maar met een homo getrouwd zijn. Daar wordt je toch ook niet gelukkig van?’
Dat 50-jarig huwelijk is er niet van gekomen. Op 16 juni 2013, één dag na Ies’ 65ste verjaardag, kreeg Ies een hartaanval op de fiets. Na zo’n 25 kilometer fietsen ‘ging het gewoon niet meer.’ Ies realiseerde dat hij het prima zou vinden als de hartaanval hem te veel zou worden. Als de hartaanval hem deze keer niet fataal zou worden, hoopte hij dat het volgende keer wel het eind zou zijn. ‘Ik dacht, ik wacht wel tot de volgende hartaanval,’ vertelt Ies, ‘Ik ben achteraf nog naar de cardioloog geweest. Die vertelde mij dat ik de volgende paar hartaanvallen ook nog wel zou overleven.’
Bij de psycholoog kwamen ze er al snel achter dat Ies homoseksueel bleek te zijn. Ies moest het toen wel accepteren, zijn lichaam zou het anders niet meer volhouden.
Na die realisatie heeft Ies onderzoek gedaan naar andere manieren van denken over homoseksualiteit in verband met religie. Hij realiseerde zich dat andere gelovigen heel anders denken over homoseksualiteit, en die manier van denken sprak hem wel aan. Inmiddels denkt hij ook heel anders over homoseksualiteit.
Inmiddels is alles voor Ies veranderd. Hij is gescheiden van zijn vrouw en schrijft nu boeken over homoseksualiteit en religie. Hij heeft weer rust en vindt het leven een stuk leuker. ‘Ik was zo veel stress kwijt, zo veel spanning,’ vertelt Ies, ‘Ik snapte nooit waarom ik altijd gestrest was. Waarom ben ik ongelukkig, waarom ben ik depressief? Daar heb ik voor de hartaanval wel hulp voor gezocht, maar altijd binnen die religieuze kring. Toen ik eenmaal uit die kring stapte kwam er ruimte voor wat anders. Je moet uit die “bubbel”, zoals je dat tegenwoordig zegt. Als je daar uit stapt, wordt alles eigenlijk anders. Dat moest ook wel, dat was heel goed voor mij.’
Nu, zo’n acht jaar na zijn hartaanval, geniet Ies weer van het leven. Inmiddels is hij 73, en heeft hij weer rust in het leven, zowel fysiek (op de kleine camping op het platteland in Brabant) als mentaal. Hij heeft nu rust en acceptatie rondom zijn seksuele geaardheid.
Verantwoording informatie:
Voor het vergaren van de informatie heb ik data gebruikt van Movisie, Verscheurd.nl en van het CBS. De informatie van Movisie en van het CBS is de meest recente informatie die beschikbaar is. Om de afkomst van de cijfers van Verscheurd te controleren, heb ik nog met hun communicatieafdeling gebeld.
